Dat het zo’n lange dag ging worden konden we niet bevroeden. Een klein beoordelings foutje en onze eind bestemming met enkele kilometers voorbij geraasd.
We begonnen de dag met een flink ontbijt op de camping. We vertrokken in de regen voor een geschatte afstand van 65 tot 70 km en een paar pittige heuveltjes. Ik mag verraden dat we vandaag 940 hoogtemeters hebben overbrugd.
Na vijf kilometer de eerste muur, bezaaid met kasseien. Twee meter reed ik omhoog. De rest heb ik te voet afgelegd. Ik ben in het vervolg van de etappe, nog een keer afgestapt. Mijn benen voelden als lood.
In de ochtend tijdens de regen had ik weinig oog voor de omgeving. Glazend nat, zwart asfalt kleurde mijn beeld. Gele en bruine blaadjes gepolijst in de ondergrond. Een plat gereden worm, gelei van wat eens een slak of kikker was. Zij hebben de dag niet overleefd. Het zwarte asfalt loopt over in grijs. Vol rillen en groeven, al dan niet met mos begroeit. Een mozaïek onstaat door plakken vers asfalt. Een plasje regen spiegelt in een van de schaarse zonnestralen. Ik hobbel voort, mijn bagage rammelt, een vast ritme valt niet te ontdekken.
De regen droogt op, weilanden met bloeiende bloemen. Glooiend landschap. Panorama als in Toscane.
Mijn benen zijn moe. Behoefte aan een rustdag. Bert heeft een appartement in Praag gereserveerd. Ik kijk er naar uit. Ook met de wetenschap dat Praag naar Dresden een lekker lopende fietsroute is.
“Vind je fietsen leuker dan lopen”, werd mij voor deze trip, gevraagd. Ik weet het nu zeker. Ik loop liever, maar dan niet met een fiets duwend een berg op.
Morgen nog wat klimwerk
Wat een prestatie, laatste loodjes nu tot Praag! Succes weer!
Goed bezig ! Petje af voor jullie
☺️